دوشنبه 22 خرداد 1385

کانون ادبیات ایران

مجموعه داستان "فرمانده ما برای چه می جنگيم" نقد شد

رويکرد اگزيستانسياليستی و نظام تقابل

يک صد و پنجاه و هفتمين نشست هفته ي کانون ادبيات ايران، جلسه نقد و بررسی مجموعه داستان «فرمانده برای چه می جنگيم» نوشته غلامرضا احمد خانی بود. محمد رضا اصلانی، بلقيس سليمانی و محمد رضا گودرزی اين اثر را نقد کردند. در ابتدای نشست نويسنده يکی از داستان های مجموعه را خواند و پس از آن محمد رضا اصلانی با اشاره به عنوان کتاب گفت: عنوان يک واژه يا عبارت نيست، بلکه يک جمله پرسشی است و از دو علامت سجاوندی همزمان در پايان جمله استفاده شده است که به لحاظ کاربرد شناسی گفتار، يک نوع ترديد و عدم قطعيت را بيان می کند. اين منتقد با اشاره به تلاش راوی اين داستان در ارتباط گيری با ديگران گفت: هيچ کس حاضر نيست با اوتماس برقرار کند و انگار همه چيز با سرعت سرسام آور به سوی مرگ می رود. حتی در يک مورد شاهديم؛ يک نفر که حاضر  می شود با او حرف بزند می ميرد. راوی وقتی به شهر بر می گردد مجبور می شود به باغ وحش برود شايد حيوان درنده در قفس به حرف های او گوش بدهد. اما تراژدی داستان وقتی است که آن حيوان هم به حرف او گوش نمی دهد ، تعاملی برقرار نمی کند و اينجاست که راوی می گويد «ديگر جذابيتی برای شير ندارم و اين را از پلک هايي که مدام روی هم می افتد می فهمم». 
اصلانی به نظامی از تقابل ها در اين داستان اشاره کرد و گفت: تقابل راوی داستان با جامعه بشری، تقابل با رزمنده ها و فرمانده خودی و فرمانده دشمن و همچنين تقابل راوی با دنيای واقعيت و خيال به گونه ای نظامی از تقابل ها را در مقابل خواننده قرار می دهد.

همچنين وقتی به رويکرد اگزيستانسياليستی چه در بعد الهی و چه در بعد الحادی می پردازيم، بن مايه هايي مانند: يأس، جدايي، بدبينی، تنهايي، دلهره و ترس آگاهی و مرگ انديشی را می بينيم.

اين نشست روز دوشنبه 22 خرداد در محل کانون ادبيات ايران برگزار شد.